خوردگی از لحاظ ترمودینامیکی فرآيندی خودبه‌خودی و مجموعه‌ای از واكنش‌های اكسايش و كاهش است كه هیچ عاملی نمی‌تواند به‌طور كامل از انجام اين فرآيند طبیعی جلوگیری كند. يکی از روش‌ها برای مطالعه خوردگی و تعیین مکانیسم اين فرآيند روش مه‌نمکی می‌باشد. آزمون مه‌نمکی یا پاشش محلول آب‌نمک، یک روش بسیار معتبر در جهت شبیه‌سازی محیط‌های طبیعی خوردگی، برای سنجش میزان مقاومت پوشش‌ها و روکش‌ها بر روی قطعات فلزی و غیرفلزی در برابر خوردگی ناشی از محیط‌های مرطوب می‌باشد. منتهی به‌ندرت يک رابطه مستقیم بین مقاومت در برابر محلول آب‌نمک و مقاومت به خوردگی در ساير محیط‌ها وجود دارد، زيرا چندين فاكتور مانند تشکیل فیلم‌های محافظ و تفاوت شرايط واقعی و شرايط آزمايش باعث می‌شود نتايج به‌دست آمده از مقدار واقعی فاصله بگیرد. اين آزمايش درصورتی‌كه به طور مقايسه‌ای انجام گیرد می‌تواند پیش‌بینی مناسبی از قطعات محافظت شده داشته باشد. اين آزمايش به‌طور ويژه برای تشخیص میزان خلل و فرج و ديگر نقص‌های موجود در قطعات پوشش داده شده فلزات و آلیاژها، پوشش‌های فلزی، پوشش‌های اكسید فلزی و پوشش‌های آلی روی مواد فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. آزمایش مه‌نمکی، یک روش استاندارد و متداول برای فرسایش و پوسیدگی است که جهت بررسی مقاومت در برابر خوردگی مواد و روکش‌های سطوح آن استفاده می‌شود. تجهیزات آزمون شامل یک محفظه/اتاقک به‌صورت بسته است که در آن محلول آب‌نمک با استفاده از نازل اسپری و هوای تحت فشار اسپری می‌شود. این امر باعث به‌وجود آمدن محیط خورنده و فرسایشگری از مه متراکم از نمک در چمبر می‌شود.
|
3- آزمون مه نمکی (سالت اسپری)